قرص

هر قرص حاوی بوپرنورفین 2 میلی گرم به همراه نالوکسان 5/0 میلی گرم می باشد.

دسته دارویی:

آنتاگونیست گیرنده های اپیوئیدی

موارد مصرف:

ترک اعتیاد به مواد مخدر (اپیوئیدی)

راهنمایی های عمومی برای بیمار:

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه به دیگران جداً خودداری نمایید.

- دارو را زیر زبان قرار دهید تا کاملاً حل گردد. از بلعیدن و یا جویدن دارو خودداری نمایید.

- دارو را زیر نظر پزشک معالج مصرف نمایید و از تغییر مقدار مصرفی آن جداً خودداری نمایید.

- نزدیکان بیمار باید از مصرف دارو توسط بیمار اطلاع داشته باشند تا در مواقع اضطراری و اورژانس به پزشک معالج در مورد مصرف این دارو اطلاع دهند.

- این دارو ممکن است سبب خواب آلودگی شود، لذا هنگام مصرف این دارو از رانندگی و کار کردن با ابزارآلاتی که نیاز به هوشیاری کامل دارند، خودداری نمایید.

- این دارو ممکن است باعث افت فشار خون وضعیتی در بیماران سرپایی گردد.

- در صورت مصرف هر گونه داروی دیگری به پزشک معالج اطلاع دهید.

- از مصرف دارو به عنوان ضد درد خودداری نمایید.

موارد منع مصرف:

حساسیت به بوپرنورفین یا نالوکسان و یا سایر اجزای دارو

مصرف در دوران بارداری:

این دارو در بارداری جزء گروه  C بوده، لذا مصرف آن در این دوران فقط با نظر پزشک مجاز است.

مصرف در شیردهی:

مصرف این دارو در دوران شیردهی مجاز نمی باشد.

هشدارها و موارد احتیاط:

- دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید و در صورت مصرف اتفاقی توسط کودک بلافاصله به مراکز درمانی مراجعه نمایید.

- این دارو باید در موارد زیر با احتیاط مصرف گردد:

بیماران با مشکلات تنفسی: مصرف این دارو باعث تضعیف سیستم تنفسی می گردد، لذا این دارو در بیمارانی که دچار مشکلات تنفسی هستند باید با احتیاط مصرف شود.

مصرف همزمان با سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی: مصرف این دارو با سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مانند ضد دردهای مخدر، داروهای بیهوش کننده عمومی، بنزودیازپین ها، فنوتیازین ها و آرام بخش ها باعث تشدید اثر تضعیف کنندگی تنفسی این دارو می گردد. در صورت مصرف همزمان، باید دوزاژ از یک یا هر دو دارو تعدیل گردد.

وابستگی: بوپرنورفین آگونیست نسبی گیرنده های µ می باشد. لذا مصرف طولانی مدت این دارو می تواند ایجاد وابستگی کند.

واکنش های آلرژیک: شایع ترین عوارض آلرژیک این دارو عبارت است از: راش، کهیر و خارش، نمونه هایی از برونکواسپاسم، ادم آنژیونوروتیک و شوک آنافیلاکتیک نیز در بیماران مصرف کننده مشاهده شده است.

در بیمارانی که دچار ضربه سر شده اند: این دارو ممکن است باعث افزایش فشار مایع داخل نخاعی گردد، بنابراین در بیمارانی که دچار ضربه سر شده اند باید با احتیاط مصرف شود.

این دارو در بیماران پیر و ناتوان، بیماران با نارسایی کبدی، کلیوی و تنفسی، بیماران در حال کما، بیماران دچار هیپرتروفی پروستات و مشکلات ادراری، بیمارانی که سیستم عصبی مرکزی آنها تضعیف شده است و بیماران با وابستگی شدید به الکل، باید با احتیاط مصرف گردد.

تداخلات دارویی:

-در صورت استفاده از سایر داروها حتما پزشک خود را مطلع سازید.

-اثر تضعیف کنندگی سیستم تنفسی در صورت مصرف همزمان با بنزودیازپین ها، فنوتیازین ها، آرام بخش ها، ضد افسردگی ها و الکل افزایش می یابد.

-از آنجاییکه این دارو توسط آنزیم CYP4503A4 متابولیزه می شود، غلظت آن در مصرف هم زمان با مهار کننده های این آنزیم: ایتراکونازول، کتوکونازول و آنتی بیوتیک های ماکرولیدی(اریترومایسین) مهار کننده های آنزیم پروتئاز ویروس HIV افزایش می یابد. (احتمال ایجاد علائم ترک دارو وجود دارد.)

-مصرف همزمان با داروهای هپاتوتوکسیک، احتمال ایجاد اختلالات کبدی را افزایش می دهد.

مقدار و نحوه مصرف:

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید، اما مقدار مصرف معمول به شرح زیر است:

-درمان با دوز 2 میلی گرم بوپرنورفین و 5/0 میلی گرم نالوکسان آغاز و به تدریج تا دوز نگهدارنده 16 میلی گرم بوپرنورفین و 4 میلی گرم نالوکسان افزایش می یابد. حداکثر دوز مصرفی 24 میلی گرم بوپرنورفین و 6 میلی گرم نالوکسان می باشد.

-درصورت فراموش کردن یک وعده دارو،  به محض به یاد آوردن آن را میل کنید و اگر تقریبا زمان مصرف بعدی نزدیک شده، آن وعده را مصرف نکرده و میزان وعده بعدی دارو را نیز دو برابر نکنید.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثر درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمایید:

یبوست، تهوع، گیجی، لرزش، بی خوابی، سندرم ترک اعتیاد، هیپرتیروئیدیسم، تاری دید، بی حسی، التهاب و درد در ناحیه دهان و زبان، اضطراب

مسمومیت:

-علائم مسمومیت: کوچک شدن مردمک چشم، خواب آلودگی، افت فشار خون، تضعیف سیستم تنفسی و در نهایت مرگ.

-جهت درمان، بیمار را سریعاً به مراکز درمانی منتقل کنید. اولین اقدام رفع مشکلات تنفسی به کمک دستگاه های مکانیکی می باشد. بیمار باید از نظر عملکرد قلبی و تنفسی تحت نظر باشد.

شرایط نگهداری:

-دارو را دور از نور، رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.

-دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.

اهم مطالب مرتبط با فرآورده، در برگه راهنما عنوان شده است. بیماران جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند با پزشک، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرند.

ترک اعتیاد

اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری طولانی مدت (مزمن) است که می تواند مشکلات عمده بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد کند.

وقتی شما به مواد مخدر وابسته می شوید، بدن شما عادت می کند که آنها را در سیستم خود داشته باشد. قطع ناگهانی مصرف مواد مخدر ممکن است واکنش شدیدی ایجاد کند.

• اگر شما به تنهایی برای ترک اعتیاد تلاش می کنید، باید آماده باشید. قبل از اینکه مصرف مواد مخدر را به طور کامل از بین ببرید، آرام آرام میزان مصرف را کم کنید. این عمل ممکن است منجر به کاهش شدت علائم ترک اعتیاد شود.

• در دوره ترک اعتیاد، کم آبی بدن به دلیل استفراغ و اسهال شایع است و می تواند منجر به عوارض جدی در سلامتی شود. نوشیدن مقدار زیادی مایعات در هنگام ترک اعتیاد بسیار مهم است. محلول های الکترولیت ( شامل نمک، ترکیبات شیرین کننده و طعم دهنده) می توانند به شما در جلوگیری از کم آبی بدن کمک کنند.

• افرادی که دوران ترک اعتیاد را پشت سر گذاشته اند، توصیه می کنند تا جایی که ممکن است راحت باشید. ذهن خود را به فیلم و کتاب مشغول کنید. محل زندگی خود را خنک نگه دارید و حتماً پتو و ملحفه اضافی داشته باشید. به دلیل تعریق زیاد ممکن است نیاز به تغییر ملحفه خود داشته باشید.

• اطمینان حاصل کنید که یک دوست یا یکی از اعضای خانواده شما می داند که شما قصد ترک اعتیاد دارید. علاوه برحمایت، به شخصی احتیاج دارید که شما را چک کند.

• مهم است که ذهن خود را مشغول نگه دارید و سعی کنید کارهایی انجام دهید که از آنها لذت می برید. انجام این فعالیت ها می تواند شانس شما برای دستیابی به موفقیت طولانی مدت را بهبود بخشد.

• شکلات بخورید. بیرون بروید و ورزش کنید، حتی اگر فقط یک پیاده روی کوتاه باشد. چه در یک برنامه درمانی شرکت داشته باشید و چه به تنهایی در حال ترک اعتیاد باشید، مثبت باشید و معتقد باشید که می توانید بر وابستگی خود به مواد مخدر غلبه کنید.

• طی کردن دوره ترک اعتیاد به تنهایی می تواند خطرناک باشد. از پزشک یا سایر متخصصان پزشکی کمک بگیرید. آنها حتی می توانند برای کمک به کاهش علائمی که شما تجربه می کنید داروهایی را برای شما تجویز کنند و مدیریت دوره ترک اعتیاد را آسان تر کنند.

• در حین دوره ترک اعتیاد شدید، ممکن است به خوردن غذا و نوشیدنی میل نداشته باشید. این امر می تواند منجر به کم آبی و سایر عوارض شود. اگر استفراغ می کنید یا قادر به خوردن غذا نیستید حتما با پزشک تماس بگیرید.

Reference:  medlineplus.gov

www.healthline.com