قرص

هر قرص حاوی 2 میلی گرم بوپرنورفین (به صورت ملح هیدروکلراید) می باشد.

دسته دارویی:

آگونیست، آنتاگونیست ترکیبی گیرنده های اپیوئیدی

موارد مصرف:

ترک اعتیاد به مواد مخدر (اپیوئیدی)

راهنمایی های عمومی برای بیمار:

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه به دیگران جداً خودداری نمایید.

- دارو را زیر زبان قرار دهید تا کاملاً حل گردد، از بلعیدن و یا جویدن دارو خودداری نمایید.

- دارو را زیر نظر پزشک معالج مصرف نمایید و از تغییر مقدار مصرفی آن جداً خودداری نمایید.

- نزدیکان بیمار باید از مصرف دارو توسط بیمار اطلاع داشته باشند تا در مواقع اضطراری و اورژانس به پزشک معالج در مورد مصرف این دارو اطلاع دهند.

- این دارو ممکن است سبب کاهش هوشیاری و خواب آلودگی شود، لذا هنگام مصرف این دارو از رانندگی و کار کردن با ابزارآلاتی که نیاز به هوشیاری کامل دارند، خودداری نمایید.

- در صورت مصرف هر داروی دیگر به پزشک معالج اطلاع دهید.

موارد منع مصرف:

- سابقه حساسیت به دارو و یا اجزای آن و افراد کمتر از 16 سال

مصرف در دوران بارداری:

- مصرف دارو در دوران بارداری فقط با نظر پزشک مجاز است.

مصرف در دوران شیردهی:

- دارو در شیر مادر ترشح می شود لذا مصرف آن در این دوران غیر مجاز است.

هشدارها و موارد احتیاط:

-  دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.

- بیماران با مشکلات تنفسی: مصرف این دارو باعث تضعیف سیستم تنفسی می گردد و امکان دارد مشکلات این بیماران را افزایش دهد.

- در بیماران با سابقه نارسایی کلیوی، میزان دارو باید کاهش یافته و یا مصرف آن قطع گردد.

- در صورت سابقه ابتلا به هپاتیت B و یا C و یا هرگونه سابقه نارسایی کبدی به پزشک معالج اطلاع دهید.

- عملکرد کبد قبل از شروع به درمان و در طول درمان باید توسط پزشک بررسی گردد.

- مصرف طولانی مدت این دارو می تواند باعث ایجاد وابستگی به دارو شود.

- امکان بروز واکنش های حساسیت به دارو با علائم: کهیر، خارش، تنگی نفس و شوک آنافیلاکتیک در بیمار وجود دارد که باید بلافاصله به مراکز درمانی منتقل شوند.

- در بیمارانی که دچار ضربه به سر شده اند می تواند باعث افزایش فشار مایع داخل نخاعی گردد.

- این دارو در بیماران پیر و ناتوان، بیماران در حال کما، بیماران دچار هیپرتروفی پروستات و مشکلات ادراری، بیمارانی که سیستم عصبی مرکزی آنها تضعیف شده و بیماران با وابستگی شدید به الکل و یا دارای نارسایی قلبی، باید با احتیاط مصرف گردد.

تداخلات دارویی:

در صورت استفاده از سایر داروها حتماً پزشک خود را مطلع سازید.

- مصرف این دارو با سایر تضعیف کننده های سیستم عصبی مانند ضد درد های مخدر ، داروهای بیهوش کننده عمومی بنزودپازپین ها ، فنوتیازین ها و آرام بخش ها باعث تشدید اثر تضعیف کنندگی تنفسی این دارو می گردد. در صورت مصرف همزمان باید دوز مصرفی یک یا هر دو دارو تعدیل شود.

- مصرف همزمان با داروهای هپاتوتوکسیک احتمال ایجاد اختلالات کبدی را افزایش می دهد.

- این دارو توسط آنزیم CYP3A4 متابولیزه می شود. لذا غلظت آن در مصرف همزمان با مهار کننده های این آنزیم: ایتاکونازول، کتوکونازول، اریترومایسین، افزایش می یابد و با القا کننده های این آنزیم: فنوباربیتال، کاربامازپین، فنی توئین و ریفامپین، غلظت دارو کاهش می یابد و احتمال ایجاد علائم ترک دارو وجود دارد.

*توجه شود عدم وجود نام دارو در لیست تداخلات به معنای عدم تداخل محسوب نمی شود و وجود یک دارو در این لیست به معنای ممنوع بودن مصرف همزمان آن با بوپرنورفین نمی باشد. در بسیاری موارد پایش یا تغییراتی در دوز می تواند مانع تداخل گردد.

مقدار و نحوه مصرف:

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید. اما مقدار مصرف معمول به شرح زیر است:

بزرگسالان:

درمان با دوز 8/0 الی 2 میلی گرم بوپرنورفین آغاز و به تدریج تا دوز نگهدارنده 12 الی 24 میلی گرم افزایش می یابد.

حداکثر دوز مصرفی 32 میلی گرم می باشد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.

اسهال، یبوست، تهوع، گیجی، بیخوابی، سندروم ترک اعتیاد، اضطراب، دردهای شکمی، سوء هاضمه، بی اشتهایی، ضعف و تنگی نفس.

مسمومیت:

در صورت مصرف اتفاقی بیش از میزان توصیه شده، جهت درمان علامتی به مراکز درمانی مراجعه نمایید. اثرات مسمومیت با بوپرنورفین با مصرف نالوکسان قابل برطرف شدن است، البته در مورد عوارض تنفسی امکان دارد موثر نباشد.

شرایط نگهداری:

- دارو را دور از نور، رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری کنید.

- دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.

اهم مطالب مرتبط با فرآورده، در برگه راهنما عنوان شده است. بیماران جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند با پزشک، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرند.

ترک اعتیاد

اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری طولانی مدت (مزمن) است که می تواند مشکلات عمده بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد کند.

وقتی شما به مواد مخدر وابسته می شوید، بدن شما عادت می کند که آنها را در سیستم خود داشته باشد. قطع ناگهانی مصرف مواد مخدر ممکن است واکنش شدیدی ایجاد کند.

• اگر شما به تنهایی برای ترک اعتیاد تلاش می کنید، باید آماده باشید. قبل از اینکه مصرف مواد مخدر را به طور کامل از بین ببرید، آرام آرام میزان مصرف را کم کنید. این عمل ممکن است منجر به کاهش شدت علائم ترک اعتیاد شود.

• در دوره ترک اعتیاد، کم آبی بدن به دلیل استفراغ و اسهال شایع است و می تواند منجر به عوارض جدی در سلامتی شود. نوشیدن مقدار زیادی مایعات در هنگام ترک اعتیاد بسیار مهم است. محلول های الکترولیت ( شامل نمک، ترکیبات شیرین کننده و طعم دهنده) می توانند به شما در جلوگیری از کم آبی بدن کمک کنند.

• افرادی که دوران ترک اعتیاد را پشت سر گذاشته اند، توصیه می کنند تا جایی که ممکن است راحت باشید. ذهن خود را به فیلم و کتاب مشغول کنید. محل زندگی خود را خنک نگه دارید و حتماً پتو و ملحفه اضافی داشته باشید. به دلیل تعریق زیاد ممکن است نیاز به تغییر ملحفه خود داشته باشید.

• اطمینان حاصل کنید که یک دوست یا یکی از اعضای خانواده شما می داند که شما قصد ترک اعتیاد دارید. علاوه برحمایت، به شخصی احتیاج دارید که شما را چک کند.

• مهم است که ذهن خود را مشغول نگه دارید و سعی کنید کارهایی انجام دهید که از آنها لذت می برید. انجام این فعالیت ها می تواند شانس شما برای دستیابی به موفقیت طولانی مدت را بهبود بخشد.

• شکلات بخورید. بیرون بروید و ورزش کنید، حتی اگر فقط یک پیاده روی کوتاه باشد. چه در یک برنامه درمانی شرکت داشته باشید و چه به تنهایی در حال ترک اعتیاد باشید، مثبت باشید و معتقد باشید که می توانید بر وابستگی خود به مواد مخدر غلبه کنید.

• طی کردن دوره ترک اعتیاد به تنهایی می تواند خطرناک باشد. از پزشک یا سایر متخصصان پزشکی کمک بگیرید. آنها حتی می توانند برای کمک به کاهش علائمی که شما تجربه می کنید داروهایی را برای شما تجویز کنند و مدیریت دوره ترک اعتیاد را آسان تر کنند.

• در حین دوره ترک اعتیاد شدید، ممکن است به خوردن غذا و نوشیدنی میل نداشته باشید. این امر می تواند منجر به کم آبی و سایر عوارض شود. اگر استفراغ می کنید یا قادر به خوردن غذا نیستید حتما با پزشک تماس بگیرید.

Reference:  medlineplus.gov

www.healthline.com