اس امپرازول

کپسول

هر کپسول حاوی 20 یا 40 میلی گرم اس امپرازول به صورت ملح منیزیم می باشد.

دسته دارویی:

مهار کننده ترشح اسید معده

موارد مصرف:

اس امپرازول در درمان زخم های خوش خیم معده و دوازدهه، سندروم زولینجر- الیسون، کاهش اسید معده در جراحی، کاهش عوارض داروهای NSAIDs، پیشگیری کوتاه مدت و درمان بازگشت محتویات معده به مری (رفلاکس) و به همراه آموکسی سیلین و کلاریترومایسین در زخم های وابسته به هلیکوباتری پیلوری به کار برده می شود.

راهنمایی های عمومی برای بیمار:

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه به دیگران جداً خودداری نمایید.

- از ادامه مصرف دارو بیش از زمان تجویز شده توسط پزشک خودداری نمایید.

- در صورت تجویز همزمان داروهای آنتی اسید، بین مصرف دو دارو، حداقل یک ساعت فاصله بگذارید. (اس امپرازول قبل از غذا و آنتی اسید حداقل یک ساعت پس از غذا مصرف می گردد.)

- از خرد کردن ،جویدن و یا باز کردن کپسول خودداری نمایید. ( در صورت عدم توانایی بلع کپسول، محتویات آن را در مقدار کمی آب مخلوط نموده و بلافاصله مصرف نمایید.)

موارد منع مصرف:

- حساسیت به دارو و ترکیبات آن

مصرف در دوران بارداری:

این دارو جزء گروه C می باشد، در صورت بارداری و یا تصمیم به بارداری با پزشک معالج مشورت نمایید.

مصرف در دوران شیردهی:

مصرف اس امپرازول در دوران شیردهی زیر نظر پزشک انجام گردد.

هشدارها و موارد احتیاط:

- در صورت بروز عوارضی مثل اسهال، درد شکم و تب، بلافاصله به پزشک معالج اطلاع دهید.

- در مصارف طولانی مدت دارو، احتمال بروز عوارضی چون کاهش سطح منیزیم خون، التهابات دیواره معده و شکنندگی استخوانها افزایش می یابد.

- در صورت بروز عوارضی مثل تپش قلب، سرگیجه، تشنج و انقباض عضلات که ممکن است از علائم کاهش منیزیم بدن باشد، بلافاصله به پزشک معالج اطلاع دهید. (بهتر است هنگام مصرف طولانی مدت دارو، میزان منیزیم خون به صورت دوره ای توسط پزشک کنترل گردد.)

- در صورت بروز علائمی مثل کهیر، خارش، تورم گلو و... که ناشی از حساسیت به دارو می باشد، بلافاصله به پزشک معالج اطلاع دهید.

- در صورت سابقه نارسایی کلیوی و یا کبدی به پزشک اطلاع دهید.

تداخلات دارویی:

در صورت استفاده از سایر داروها حتما پزشک خود را مطلع سازید.

اس امپرازول با داروهای زیر تداخل دارد، لذا در صورت مصرف همزمان، به پزشک معالج اطلاع دهید: وارفارین، کتوکونازول، دیگوکسین، ریفامپین، دیازپام، تاکرولیموس، ارلوتینیب، متوترکسات، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، مایکوفنولات ، وریکونازول، آتازاناویر و ترکیبات حاوی آهن.

مقدار و نحوه مصرف:

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید ، اما مقدار مصرف معمول به شرح زیر است:

- 20 الی 40 میلی گرم نیم ساعت الی یک ساعت قبل از غذا در دوره های 4 الی 8 هفته مصرف گردد.

- در درمان هلیکوباکتر پیلوری به همراه کلاریترومایسین و مترونیدازول (یا آموکسی سیلین) مصرف می گردد.

- در کودکان کمتر از 12 سال تنظیم دوز دارو، در دوره درمان شش الی هشت هفته ، بر اساس وزن بیمار، توسط پزشک انجام می‌گیرد.

- در صورت وجود نارسایی کبدی حداکثر دوز مجاز دارو در افراد بالای دوازده سال 20 میلی گرم و در اطفال کمتر از دوازده سال 10 میلی گرم روزانه می باشد.

- در صورت فراموش کردن یک وعده مصرف دارو، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید و اگر تقریبا زمان مصرف بعدی نزدیک شده است، آن وعده را مصرف نکرده و میزان وعده بعدی را دو برابر نکنید.

عوارض جانبی:

- هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی‌شود ولی در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمایید:

- اسهال، درد شکم، واکنش های حساسیتی (از جمله خارش، کهیر، بثورات جلدی، تورم گلو و زبان)، تپش قلب، سرگیجه، تشنج، انقباض عضلات، نفخ، یبوست، سردرد، تهوع و خشکی دهان و اختلالات بینایی.

مسمومیت:

- در صورت مصرف اتفاقی بیش از میزان توصیه شده، جهت درمان علامتی به مراکز درمانی مراجعه نمایید.

شرایط نگهداری:

- دارو را در دمای 30-15 درجه سانتی گراد و دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.

-دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.

*اهم مطالب مرتبط با فرآورده، در برگه راهنما عنوان شده است ، بیماران جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند با پزشک، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرند.

رفلاکس معده

رفلاکس معده (GERD)، که به آن رفلاکس اسید نیز گفته می شود، هنگامی اتفاق می افتد که محتوای معده به داخل مری و یا دهان برگردد. رفلاکس گاه به گاه، طبیعی است و اغلب بعد از خوردن یک وعده غذایی در نوزادان، کودکان و بزرگسالان سالم  ممکن است اتفاق بیفتد. رفلاکس در بیشتر دفعات موقتی بوده و علائم و عوارض آزار دهنده ای ایجاد نمی کند.

در مقابل، افرادی که به بیماری رفلاکس معده مبتلا هستند، در نتیجه رفلاکس اسید، علائم آزار دهنده یا آسیب به مری را تجربه می کنند. علائم رفلاکس می تواند شامل سوزش معده، نارسایی مجدد و مشکل یا درد همراه با بلع باشد.

اغلب اوقات برخی از شیوه های زندگی و تغییرات در رژیم غذایی می توانند به تسکین علائم GERD کمک کنند. اگر علائم خفیفی دارید، می توانید قبل از مراجعه به پزشک این روش ها را امتحان کنید. اگر علائم شما جدی تر است، بهتر است در کنار رعایت موارد زیر با پزشک مشورت کرده تا در صورت لزوم، تجویز دارو برای شما انجام گردد.

• اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کم کنید                           

کاهش وزن می تواند به افرادی که اضافه وزن دارند کمک کند تا رفلاکس اسید را کاهش دهند. علاوه بر این، کاهش وزن دارای مزایای دیگری، از جمله کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی نیز می باشد.

• از مصرف غذا در حجم های زیاد بپرهیزید

تقسیم وعده های غذایی به حجم های کوچک تر و مصرف تدریجی در طول روز می تواند به کاهش رفلاکس اسید کمک کند.

• سر تخت خواب خود را 15 تا 20 سانتی متر بالا ببرید

 اگرچه بیشتر افراد فقط در طی دو تا سه ساعت بعد از غذا دچار سوزش معده می شوند، اما برخی از افراد شب ها با سوزش معده از خواب بیدار می گردند. افرادی که در شب دچار دل درد می شوند می توانند سر تخت خواب خود را بالا ببرند که باعث می شود با بالا رفتن سر و شانه ها از معده، نیروی جاذبه از رفلاکس اسید جلوگیری کند. شما می توانید سر تخت خواب را با قراردادن بلوک های چوبی زیر پایه تخت خواب بالا ببرید. استفاده از بالش های اضافی مفید نیست. این کار می تواند باعث خم شدن غیر طبیعی بدن شود و فشار بر معده را افزایش و رفلاکس اسید را بدتر کند.

• از غذاهایی که علائم را تحریک می کنند، پرهیز کنید

بعضی از غذاها باعث شل شدن اسفنکتر تحتانی مری می شوند که می تواند منجر به رفلاکس اسید شود. مصرف بیش از حد کافئین ، شکلات ، الکل ، نعناع فلفلی و غذاهای چرب ممکن است باعث رفلاکس آزار دهنده اسید در برخی از افراد شود. اگر بعد از داشتن برخی غذاها یا نوشیدنی  ها متوجه شدیدتر شدن علائم خود شدید، منطقی است مصرف این موارد را محدود و یا از مصرف آنها اجتناب کنید.

• سیگار را ترک کنید

بزاق به خنثی سازی اسید رفلاکس کمک می کند و سیگار کشیدن میزان بزاق دهان و گلو را کاهش می دهد. سیگار کشیدن همچنین باعث شل شدن و تضعیف اسفنکتر تحتانی مری شده، سرفه را تحریک می کند و باعث بروز مکرر رفلاکس اسید در مری می شود. ترک سیگار علاوه بر داشتن مزایای بسیار، می تواند علائم رفلاکس خفیف را کاهش دهد یا از بین ببرد.

در حالی که شواهد محدود هستند ولی بعضی اوقات تغییرات دیگری نیز کمک کننده به نظر می رسد. مانند:

• از مصرف وعده های غذایی دیر هنگام اجتناب کنید

دراز کشیدن با شکم پر ممکن است خطر رفلاکس اسید را افزایش دهد. با برنامه ریزی مصرف وعده های غذایی حداقل برای دو تا سه ساعت قبل از خواب، ممکن است علائم کاهش یابد.

• لباس راحت و گشاد بپوشید

لباس تنگ علاوه بر ایجاد احساس ناخوشایند، ممکن است فشار در شکم را افزایش دهد و محتوای معده را به سمت مری بفرستد.

Reference: www.uptodate.com