اپرپیتانت

کپسول

هر کپسول حاوی 80 یا 125 میلی گرم آپرپیتانت می باشد.

دسته دارویی:

ضد تهوع و استفراغ (آنتاگونیست گیرنده نوروکینین 1)

موارد مصرف:

پیشگیری از تهوع و استفراغ حاد (و یا تاخیری) ناشی از شیمی درمانی

راهنمایی عمومی برای بیمار:

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه به دیگران جداً خودداری نمایید.

- در صورت مصرف هرگونه دارو اعم از شیمیایی، گیاهی و داروهای بدون نسخه به پزشک معالج خود اطلاع دهید.

- دارو را می توانید همزمان و یا با فاصله از غذا مصرف کنید.

- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن، آن نوبت را مصرف کنید ولی اگر تقریبا زمان مصرف دوز بعدی فرا رسیده باشد، از مصرف آن نوبت خودداری کرده و دوز بعدی را دو برابر نکنید.

موارد منع مصرف:

- از مصرف دارو در درمان طولانی مدت تهوع و استفراغ خودداری گردد.

- حساسیت به دارو و اجزای آن.

- در صورت وجود سابقه نارسایی شدید کبدی.

مصرف در دوران بارداری:

این دارو در بارداری جزء گروه B بوده لذا در صورت بارداری و یا تصمیم به بارداری حتما پزشک خود را مطلع سازید.

مصرف در دوران شیردهی:

مصرف در زمان شیردهی مجاز نمی باشد.

هشدار ها و موارد احتیاط:

- ایمنی و اثر بخشی این دارو در افراد زیر 18 سال اثبات نشده است.

- در صورت بروز هرگونه علائم ناشی از حساسیت به دارو ، از جمله: ناراحتی های پوستی و تورم لب ها و گلو ، مصرف دارو باید زیر نظر پزشک معالج قطع گردد.

- از مصرف همزمان آپرپیتانت با دارو های ذیل خودداری گردد:

پیموزاید ، ترفنادین ، آستمیزول و سیزاپراید.

- مونیتورینگ بیماران تحت درمان با وارفارین طی دو هفته بعد از مصرف آپرپیتانت (در هر دوره شیمی درمانی) توصیه می گردد.

- این دارو باعث کاهش اثر داروهای ضد بارداری خوراکی می گردد. (این کاهش اثر تا یک ماه پس از مصرف آخرین دوز آپرپیتانت باقی می ماند)، لذا استفاده از روش های جایگزین توصیه می گردد.

- دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.

تداخلات دارویی:

در صورت استفاده از سایر داروها حتماً پزشک خود را مطلع سازید.

- مصرف این دارو با داروهای آستمیزول ، سیزاپراید ، پیموزاید و ترفنادین منع مصرف دارد.

- در صورت مصرف همزمان با پردنیزولون و دگزا متازون، تنظیم دوز این دارو ها توصیه می گردد.

- در مصرف همزمان با وارفارین، مونیتورینگ بیمار به مدت دو هفته پس از مصرف آخرین دوز آپرپیتانت (در هر دوره شیمی درمانی) توصیه می گردد.

- مصرف این دارو با بنزودیازپین ها مانند آلپرازولام ، میدازولام موجب افزایش غلظت این داروها می شود.

- مصرف همزمان این دارو با مهار کننده های آنزیم CYP3A4 مانند کلاریترومایسین ، دیلتیازم، ریتوناویر باید با احتیاط صورت پذیرد، زیرا ممکن است غلظت آپرپیتانت را زیاد کنند.

- مصرف همزمان با داروهای شیمی درمانی که توسط CYP3A4 متابولیزه می شوند باید با احتیاط صورت بگیرد ، مثل: وین بلاستین ، وین کریستین ، ایفوسفامید و ایماتینیب.

*توجه شود عدم وجود نام دارو در لیست تداخلات به معنای عدم تداخل محسوب نمی شود. در صورت مصرف هر نوع داروی شیمیایی و یا گیاهی، به پزشک معالج اطلاع دهید.

مقدار و نحوه مصرف:

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید، اما مقدار مصرف معمول به شرح زیر است:

کپسول 125 میلی گرمی را یک ساعت قبل از شروع شیمی درمانی (روز اول) و کپسول 80 میلی گرم را یک بار در روز (صبح روزهای دوم و سوم) مصرف نمایید.

عوارض جانبی :

هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.

تب ، ضعف ، اسهال ، بی اشتهایی ، سردرد ، گیجی ، سکسکه و سوء هاضمه.

مسمومیت:

در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقادیر توصیه شده، به مراکز مسمومیت درمانی مراجعه نمایید.

علائم مسمومیت شامل خواب آلودگی و سردرد می باشد.

شرایط نگهداری:

-دارو را دور از نور، رطوبت و در بسته بندی اصلی خود در دمای زیر 30 درجه سانتی گراد نگهداری کنید.

-دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطان است که در آن از دارو برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی می تواند علاوه بر از بین بردن سلول های سرطانی، به برخی سلول های سالم بدن مانند سلول های خونی، سلول های پوستی و معده نیز آسیب برساند. بسیاری از این عوارض جانبی این داروها قابل درمان یا پیشگیری هستند و بیشتر آنها، پس از قطع درمان از بین می روند.

تهوع و استفراغ

شیمی درمانی و پرتودرمانی هردو حالت تهوع و استفراغ ایجاد می کنند. برای پیشگیری یا کاهش این عوارض، دارو تجویز می شود.

حالت تهوع ممکن است با استفراغ همراه باشد یا نباشد و ممکن است از چند ساعت تا چند هفته پس از درمان ادامه داشته باشد.

توصیه هایی برای کاهش عارضه تهوع:

• هوای تازه کافی دریافت کنید

• حواس خود را پرت کنید. به عنوان مثال، موسیقی گوش کنید یا فیلم تماشا کنید.

• برخی از بیماران روش های آرام سازی یا خود هیپنوتیزم را در کاهش حالت تهوع مفید می دانند. می توانید به نوارهای صوتی که تکنیک های آرام سازی دارند گوش دهید.

• به جای سه وعده غذایی حجیم، در طول روز وعده های غذایی کوچک و با تعداد بیشتر بخورید. اگر معده شما خالی باشد، حالت تهوع اغلب بدتر می شود.

• به آرامی غذا بخورید و غذای خود را کاملا بجوید.

• غذاهایی را بخورید که سرد یا هم دمای اتاق هستند. بوی غذاهای گرم یا داغ ممکن است حالت تهوع بیشتری در شما ایجاد کند.

• غذاهای سرد و گرم را با هم مخلوط نکنید، مایعات را سریع ننوشید، خیلی سریع غذا نخورید. این موارد ممکن است باعث ایجاد استفراغ شود.

• از خوردن غذاهایی که هضم آن ها سخت است مانند غذاهای پرادویه، غذاهای سرخ کردنی یا سایر غذاهای پرچرب (از جمله شیرینی های غنی و سس ها) خودداری کنید.

• بعد از غذا خوردن استراحت کنید. در صورت نیاز به دراز کشیدن، به پهلوی راست خود دراز بکشید و سر خود را در حدود 30 سانتی متر بالاتر از پاها بلند نگه دارید.

• از مصرف نوشیدنی ها همراه با وعده های غذایی خودداری کنید و سعی کنید بین وعده های غذایی نوشیدنی بنوشید.

• چای زنجبیل یا نعناع بنوشید

• غذاهای حاوی زنجبیل - مانند بیسکویت زنجبیل – بخورید.

• روزانه 6 تا 8 لیوان مایعات بنوشید تا از کمبود آب بدن جلوگیری کنید. نوشیدنی های سرد مانند آب گازدار یا مخلوط نوشیدنی های طعم دار را انتخاب کنید. می توانید تکه های یخ، بستنی یا ژلاتین را نیز انتخاب کنید.

• سعی کنید در ساعاتی از روز که حالت تهوع کمتری دارید غذای بیشتری بخورید. اگر هنگام بیدار شدن از خواب احساس حالت تهوع می کنید، یک جعبه بیسکوییت نمکی در کنار خود نگه دارید و چند عدد را قبل از بلند شدن از رختخواب بخورید. یا سعی کنید وعده شام حاوی پروتئین مانند گوشت بدون چربی یا پنیر باشد.

• اگر پزشک ضد تهوع برای شما تجویز کرده است، آن را نیم ساعت تا 1 ساعت قبل از غذا بخورید.

• بعد از هر بار استفراغ، با محلول جوش شیرین (1 قاشق چای خوری جوش شیرین در یک لیوان آب گرم) غرغره کنید تا دهانتان تمیز شود.

• لباس هایی که برای دور کمر یا شکمتان تنگ است نپوشید.

• اگر حالت تهوعتان باعث استفراغ مداوم یا شدید می شود، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. استفراغ مداوم می تواند باعث کم آبی بدن شود.

• در صورتیکه داروی تجویز شده به حالت تهوع شما کمک نمی کند، به پزشک خود بگویید تا داروی ضد تهوع دیگری تجویز نماید.